About My LOVE

ความรักเป็นสิ่งที่สวยงามสำหรับเราทุกคน สำหรับเราเเล้วเราไม่ค่อยรุหรอกว่าความรักมันเป็นยังไงสวยงามเเค่ไหน....เเต่ตั้งเเต่วันนั้น...วันที่ฉันได้เข้ามาในโรงเรียนนี้..ความรุสึกเเรกก็คือเหงา...ใช่เหงา ทั้งๆที่ก็มีเพื่อนใหม่มากมาย...เเต่ทามมายนะเราก็ยังรุสึกหวิวๆในใจยังไงก็บอกไม่ถูก..ถามใจตัวเองก็พบว่าหัวใจตัวเองยังค้นหาใครสักคน...ยังคงรอ..รอทั้งๆที่ไม่มีความหวัง...ความรักครั้งเก่ามันเจ็บเสียจนเราเข็ดกับมัน...เข็ดกับการรักใครสักคน..รัก ทุ่มเท ห่วงใย....เเต่สิ่งที่ได้กลับมาล่ะ...มันคุ้มมั๊ย..หลอกลวง เฉยเมย..สุดท้ายก็ไม่เหลือสายใยต่อกัน...ไม่เหลือเเม้เเต่ความเป็นเพื่อน..เป็นเพียงคนที่ไม่รุจัก...วันเวลาที่เราไม่ได้เจอคนคนนั้นช่วยให้เรารุใจตัวเองว่าความจริงเเล้วเราก็ไม่ได้รักเค้ามากมายอย่างที่เราคิดไว้...ความจริงเเล้วมันก็เเค่ความหลงใหลของเรา...มันเหมือนกับว่าตอนนั้นเราต้องการใครสักคนเเล้วเค้าก็เข้ามา...เเต่ความจริงก็คือมันไม่ใช่.....ตอนนี้เราทามใจได้เเล้ว...ก้าวต่อไป..ในตอนนั้นคิดว่ารักตัวเองทำตัวเองให้ดีก็พอเเล้ว.....เเต่โชคชะตาก็เหมือนจะเล่นตลกใส่เรา...หลังจากมาอยู่โรงเรียนนี้ได้ 2 เดือนเราก็ได้เจอเขา...คนคนนั้นที่ทำให้เราใจเต้นเเรง...เเค่ชั่วขณะที่เค้าสบตากับเรา...เเม้จะเป็นเศษเสี้ยวของวินาที..เเต่เรารูสึกว่ามันช่างนานเเสนนานเหลือเกิน..เเม้จะเป็นเค่ครั้งเดียวเเต่หน้าของเค้าก็ยังติดอยุในใจของเราตลอดเวลา...นี่เหรอความรัก..เราได้พบเเล้วเหรอ...นี่เหรอความรักที่ใครๆพูดถึง